Sevan Onur Duman Yazılar

İkinci ev birincisinden büsbütün başkaydı; daha az sefildi, sonra kadınlar daha güzeldi. Onları bir kuyu tulumbası ile üzerinde bir dikiş makinesi bulunan küçük bir masanın kımıldanacak bir yer bırakmayacak kadar doldurduğu küçük bir taşlığa aldılar.

Arkadaşları seslendikleri zaman Abdullah Efendi kendini bir kuyunun dibinde buldu; o kadar kâinatla alakasını kesmiş, kendi kendisi yahut sadece iradesi olmuştu. Onlar hep bir ağızdan, onun sükûtuna kızıyorlar, bu somurtkanlığı mânasız, budalaca ve kibirli buluyorlardı.

Gördüğü şey haddizatında belki çok basitti, fakat bu sarhoşluk gecesinde birdenbire ona korkunç ve imkansız göründü. Filhakika o mütevazı hatta biraz utangaç terbiyesi ve heyecanı ile aşığını sessizce dinleyen iki ayak göreceğini ümit etmişti.